kurcz

kurcz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) med. bezwiedne nadmierne skurcze mięśni poprzecznie prążkowanych lub gładkich, występujące pod wpływem działania różnych bodźców i często powodujące uczucie bólu; zob. też kurcz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kurcz	kurcze
dopełniacz	kurczu	kurczy
celownik	kurczowi	kurczom
biernik	kurcz	kurcze
narzędnik	kurczem	kurczami
miejscownik	kurczu	kurczach
wołacz	kurczu	kurcze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) spazm

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kurczenie n, podkurcz mrz, pokurcz mrz, przykurcz mrz, rozkurcz mrz, skurcz mrz, skurczliwość ż, obkurczenie n, obkurczanie n, podkurczenie n, podkurczanie n, pokurczenie n, poskurczanie n, przykurczenie n, przykurczanie n, rozkurczenie n, rozkurczanie n, skurczenie n, wykurczanie n

czas. kurczyć ndk., obkurczyć dk., obkurczać ndk., podkurczyć dk., podkurczać ndk., pokurczyć dk., poskurczać ndk., przykurczyć dk., przykurczać ndk., rozkurczyć dk., rozkurczać ndk., skurczyć dk., wykurczać ndk.

przym. skurczny, skurczony

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) spasm
• hiszpański: (1.1) calambre m
• niemiecki: (1.1) Krampf
• nowogrecki: (1.1) κράμπα ż
• rosyjski: (1.1) спазм m, судорога ż, корча ż, конвульсия ż
• ukraiński: (1.1) спазм m, судорога ż, корч m
• wilamowski: (1.1) krump m

źródła: