kukuruźnik

kukuruźnik (język polski)

kukuruźnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌkukuˈruʑɲik], AS: [kukuruźńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) pot. lotn. wojsk. mały radziecki dwupłatowy samolot z okresu II wojny światowej; używano go najczęściej podczas zwiadów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kukuruźnik	kukuruźniki
dopełniacz	kukuruźnika	kukuruźników
celownik	kukuruźnikowi	kukuruźnikom
biernik	kukuruźnik / kukuruźnika	kukuruźniki
narzędnik	kukuruźnikiem	kukuruźnikami
miejscownik	kukuruźniku	kukuruźnikach
wołacz	kukuruźniku	kukuruźniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Po-2

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dwupłatowiec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kukurydza ż

przym. kukurydziany, kukurydzowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) ros. кукурузник

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) кукурузнік m
• rosyjski: (1.1) кукурузник m
• ukraiński: (1.1) кукурудзник m

źródła: