kto późno przychodzi, sam sobie szkodzi

kto późno przychodzi, sam sobie szkodzi (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈktɔ ˈpuʑnɔ pʃɨˈxɔʥ̑i ˈsãm ˈsɔbʲjɛ ˈʃkɔʥ̑i], AS: [kto puźno pšyχoʒ́i sãm sobʹi ̯e škoʒ́i], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) osoba spóźniona musi się liczyć z tym, że poniesie jakąś stratę

(1.2) ten, kto często się spóźnia, psuje sobie reputację

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) kto pierwszy, ten lepszy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

inne wersje: kto nie rychło chodzi, ten sobie szkodzi • kto nie rychło chodzi, sam sobie szkodzi • kto późno chodzi, sam sobie szkodzi • kto nie skoro przychodzi, sam sobie szkodzi • kto późno przychodzi, ten talerze liże • kto późno przychodzi, łapę lizać musi

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) kdo pozdě chodí, sám sobě škodí
• esperanto: (1.1) kiu venis post la manĝo, restas sen manĝo
• niemiecki: (1.1) Wer zu spät kommt, den bestraft das Leben
• słowacki: (1.1) kto neskoro chodí, sám sebe škodí
• włoski: (1.1) chi tardi arriva, male alloggia

źródła:

 Hasło przychodzić w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 445.