Uwaga |
---|
krnąbrny
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
krnąbrny (język polski)
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) nieposłuszny, bezczelny, o trudnym charakterze
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik krnąbrny krnąbrna krnąbrne krnąbrni krnąbrne dopełniacz krnąbrnego krnąbrnej krnąbrnego krnąbrnych celownik krnąbrnemu krnąbrnej krnąbrnemu krnąbrnym biernik krnąbrnego krnąbrny krnąbrną krnąbrne krnąbrnych krnąbrne narzędnik krnąbrnym krnąbrną krnąbrnym krnąbrnymi miejscownik krnąbrnym krnąbrnej krnąbrnym krnąbrnych wołacz krnąbrny krnąbrna krnąbrne krnąbrni krnąbrne
- przykłady:
- (1.1) Sama "ciocia" stwierdziła, że dziewczynka jest krnąbrna, dominuje nad swoją matką i potrzebuje silnej ręki[1].
- składnia:
- synonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. krnąbrność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.pol. krąbrny, być może z śwn. krumber → krzywy, przen. niesprawiedliwy, nieprawy, niesłuszny, zły, przewrotny (por. niem. krumm) + pol. -ny[2][3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) wayward
- rosyjski: (1.1) своенравный
- szwedzki: (1.1) olydig, envis, istadig, omedgörlig, motsträvig, motspänstig, uppstudsig, uppkäftig, uppnosig, trotsig, trilsk, trilsken, tredsk, tvär, stursk
- źródła:
- ↑ Beata Zalot, Tygodnik Podhalański, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2006, ISBN 83-08-03648-1.
- ↑ Hasło krnąbrny w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.