konwój

konwój (język polski)

konwój (1.1) okrętów

konwój (1.1) wojskowy

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃nvuj], AS: [kõnvui ̯], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. poruszająca się wspólnie grupa pojazdów lub okrętów, sformowana ze względów logistycznych lub z uwagi na bezpieczeństwo; zob. też konwój w Wikipedii

(1.2) grupa uzbrojonych osób ochraniająca przewożony ładunek lub ludzi

odmiana:

przykłady:

składnia:

(1.1) konwój + D.

kolokacje:

(1.1) konwój morski / humanitarny / wojskowy / honorowy • konwój statków / okrętów / pojazdów • jechać / jeździć / poruszać się w konwoju • jechać / jeździć / poruszać się konwojem • formować / rozformować konwój • dołączyć do konwoju • odłączyć się od konwoju

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konwojowanie n, konwojent m, konwojentka ż, konwojowiec m, konwojer m

czas. konwojować ndk.

przym. konwojowy, konwojencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. eskorta • karawana • kawalkada

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) convoy
• baskijski: (1.1) konboi
• białoruski: (1.1) канвой m; (1.2) канвой m
• esperanto: (1.1) konvojo
• hiszpański: (1.1) convoy m; (1.2) escolta ż
• kataloński: (1.1) comboi m
• niemiecki: (1.1) Konvoi m
• nowogrecki: (1.1) mar. νηοπομπή ż, κομβόι n, εφοδιοπομπή ż; (1.2) συνοδεία ż
• rosyjski: (1.1) конвой m; (1.2) конвой m

źródła: