kontra

kontra (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃ntra], AS: [kõntra], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stanowisko lub postępowanie przeciwne do wypowiedzi lub postępowania innej osoby

(1.2) sport. w boksie odpowiedź na cios przeciwnika, blokada lub odparcie ataku

(1.3) sport. w brydżu zapowiedź w licytacji oznaczająca, iż gracz kontrujący uważa, że przeciwnicy nie zrealizują zapowiadanego kontraktu; zob. też kontra (zapowiedź) w Wikipedii

(1.4) wojsk. kontratak, szybki zwrot od pozycji obronnej do ataku

(1.5) środ. kontrybucja, treść dodawana przez użytkownika do bazy tworzonej na stronie internetowej

(1.6) pot. kontrmanifestacja

przyimek

(2.1) przeciwko

odmiana:

przykłady:

(1.5) Wer odrzucił mi znowu kontrę bez powodu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.4) kontratak

(2.1) alternatywna pisownia: contra

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kontrowanie n, skontrowanie n, kontrybucja ż, rekontra ż, kontrast m, kontrastowość ż, kontrastowanie n, skontrastowanie n, kontrówka ż

czas. kontrować ndk., skontrować dk., kontrastować ndk., skontrastować dk.

przym. kontrowy, kontrastowy

tem. słow. kontra-, kontr-

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.5) pol. kontrybucja

(1.6) pol. kontrmanifestacja

(2.1) łac. contra → przeciw

uwagi:

zob. też kontra w Wikipedii

tłumaczenia:

źródła:

kontra (język maltański)

wymowa:

znaczenia:

przyimek

(1.1) kontra, przeciw

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: