| Uwaga |
|---|
konstatacja
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
konstatacja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. stwierdzenie danego faktu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konstatacja konstatacje dopełniacz konstatacji konstatacji / przest. konstatacyj celownik konstatacji konstatacjom biernik konstatację konstatacje narzędnik konstatacją konstatacjami miejscownik konstatacji konstatacjach wołacz konstatacjo konstatacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) stwierdzenie, uwaga
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. constatation[1], utworzone od franc. constater → stwierdzać[2], to zaś od łac. cōnstō, cōnstāre, cōnstĭtī, cōnstātūrus → stać bez ruchu, być ustalonym / pewnym[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) constatation, ascertainment, finding
- francuski: (1.1) constatation ż
- interlingua: (1.1) constatation
- źródła:
- ↑ Hasło konstatacja w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 437.
- ↑
Hasło constatation w: Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales.
- ↑ Hasło constater w: Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales.