konik polny

konik polny (język polski)

konik polny (1.1)

konik polny (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃ɲik ˈpɔlnɨ], AS: [kõńik polny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ent. owad z rodzaju konik; zob. też konik w Wikipedii

(1.2) ent. owad przypominający pasikonika lub szarańczę; zob. też konik polny w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2) związek zgody;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konik polny	koniki polne
dopełniacz	konika polnego	koników polnych
celownik	konikowi polnemu	konikom polnym
biernik	konika polnego	koniki polne
narzędnik	konikiem polnym	konikami polnymi
miejscownik	koniku polnym	konikach polnych
wołacz	koniku polny	koniki polne

przykłady:

(1.1) Od czasu do czasu spod nóg Madzi wyskoczył konik polny albo powitała ją słowami: „niech będzie pochwalony” baba niosąca płachtę zielska.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1-2) zobacz też: Indeks:Polski - Owady

(1.2) uważa się, że nazwa „konik polny” bywa mylnie stosowana wobec owada z rodziny pasikonikowatych

tłumaczenia:

• adygejski: (1.2) пкӏау
• angielski: (1.2) grasshopper
• awarski: (1.2) цӏирт (ts’irt)
• azerski: (1.2) çəyirtkə
• baskijski: (1.1) matxinsalto
• esperanto: (1.1) lokusto; (1.2) lokusto
• francuski: (1.1) sauterelle ż
• galicyjski: (1.2) saltón m
• gruziński: (1.2) კალია (kalia)
• hiszpański: (1.1) saltamontes m
• kataloński: (1.1) saltamartí m; (1.2) saltamartí m
• krymskotatarski: (1.2) çegertki
• litewski: (1.2) žiogas m
• nahuatl klasyczny: (1.1) chapolin
• norweski (bokmål): (1.2) gresshoppe m ż
• nowogrecki: (1.1) ακρίδα ż (akrída)
• ormiański: (1.2) մորեխ (morex)
• portugalski: (1.2) gafanhoto m
• słoweński: (1.2) kobilica ż
• szwedzki: (1.2) grön vårtbitare w
• tajski: (1.1) ตั๊กแตน (tak.ka.taen)
• tuvalu: (1.2) hikuhikulauniu
• wilamowski: (1.2) hefad n, hēfadła n, hefaodła n, hefadła n

źródła: