konfiskata

konfiskata (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. zajęcie części lub całego majątku osoby prywatnej na rzecz państwa

(1.2) praw. kara polegająca na utracie na rzecz skarbu państwa mienia należącego do przestępcy

(1.3) adm. wycofanie druków z obiegu przez odpowiednie organy państwowe

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1) konfiskacja

(1.1) wywłaszczenie

(1.2) przepadek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konfiskacja ż, skonfiskowanie n, konfiskowanie n

czas. konfiskować, skonfiskować

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. confiscatum

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) confiscation, seizure; (1.2) forfeiture
• białoruski: (1.1) канфіскацыя ż; (1.3) канфіскацыя ż
• bułgarski: (1.1) конфискация ż
• duński: (1.1) konfiskering w, konfiskation w
• rosyjski: (1.1) конфискация ż
• ukraiński: (1.1) конфіскація ż; (1.3) конфіскація ż

źródła: