koncyliacja

koncyliacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃nʦ̑ɨˈlʲjaʦ̑ʲja], AS: [kõncylʹi ̯acʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. działanie zmierzające do pojednania dwóch stron

(1.2) praw. metoda rozwiązywania sporów międzynarodowych przy pomocy komisji pojednawczej

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koncyliacja	koncyliacje
dopełniacz	koncyliacji	koncyliacji / przest. koncyliacyj
celownik	koncyliacji	koncyliacjom
biernik	koncyliację	koncyliacje
narzędnik	koncyliacją	koncyliacjami
miejscownik	koncyliacji	koncyliacjach
wołacz	koncyliacjo	koncyliacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) mediacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koncyliacyjność ż, koncyliaryzm m

przym. koncyliacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) conciliation

źródła: