koncelebrant

koncelebrant (język polski)

celebrans i koncelebranci (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) kośc. prezbiter nie będący głównym celebransem podczas sprawowania eucharystii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koncelebrant	koncelebranci
dopełniacz	koncelebranta	koncelebrantów
celownik	koncelebrantowi	koncelebrantom
biernik	koncelebranta	koncelebrantów
narzędnik	koncelebrantem	koncelebrantami
miejscownik	koncelebrancie	koncelebrantach
wołacz	koncelebrancie	koncelebranci

przykłady:

(1.1) W Wielki Czwartek każdy koncelebrant otrzyma białą różę.

(1.1) Wszelkie formuły koncelebranci powinni wypowiadać ściszonym głosem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) koncelebrans

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) prezbiter

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koncelebracja ż, koncelebrowanie n, koncelebrans m, koncelebra ż

czas. koncelebrować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kon- + celebrant

uwagi:

tłumaczenia:

• włoski: (1.1) concelebrante m

źródła: