Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

kolegować

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

kolegować (język polski)

wymowa:
IPA[ˌkɔlɛˈɡɔvaʨ̑], AS[kolegovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) daw. być czyimś kolegą[1]; zob. kolegować się

czasownik zwrotny niedokonany kolegować się (dk. zakolegować się)

(2.1) pozostawać z kimś w koleżeńskich stosunkach[2]
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Kolegowali ze sobą w szkole podstawowej.
(2.1) Nie koleguję się już z nim.
składnia:
(1.1) kolegować z + N. • kolegować + C.
(2.1) kolegować się z + N.
kolokacje:
(1.1) fraz. daw. kolegować sobie
synonimy:
(1.1) przyjaźnić się; pot. kumplować się, kumać się; przest. fraternizować się; górnol. spoufalać się, poufalić się; fraz. być za pan brat, trzymać sztamę
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kolega m, koleżanka ż, koleżeństwo n, kolegowanie n, zakolegowanie n, wykolegowanie n
czas. zakolegować się dk., wykolegować dk.
przym. koleżeński
ims. zakolegowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło kolegować w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło kolegować się w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.