koincydencyjny

koincydencyjny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ^jĩnʦ̑ɨdɛ̃nˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [ko^i ̯ĩncydẽncyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯ • akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z koincydencją, mający znamiona koincydencji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	koincydencyjny		koincydencyjna	koincydencyjne	koincydencyjni	koincydencyjne
dopełniacz	koincydencyjnego		koincydencyjnej	koincydencyjnego	koincydencyjnych
celownik	koincydencyjnemu		koincydencyjnej	koincydencyjnemu	koincydencyjnym
biernik	koincydencyjnego	koincydencyjny	koincydencyjną	koincydencyjne	koincydencyjnych	koincydencyjne
narzędnik	koincydencyjnym		koincydencyjną	koincydencyjnym	koincydencyjnymi
miejscownik	koincydencyjnym		koincydencyjnej	koincydencyjnym	koincydencyjnych
wołacz	koincydencyjny		koincydencyjna	koincydencyjne	koincydencyjni	koincydencyjne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1) układ koincydencyjny

synonimy:

(1.1) zbieżny, równoczesny, symultaniczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koincydencja ż

przysł. koincydencyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

przym. od pol. koincydencja z franc. coincident

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) coincidental, coincident
• esperanto: (1.1) koincida
• włoski: (1.1) coincidenziale

źródła: