| Uwaga |
|---|
kołodziej
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
kołodziej (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔˈwɔʥ̑ɛ̇j], AS: [kou̯oʒ́ėi ̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. zaw. rzem. rzemieślnik wyrabiający i naprawiający koła do wozów; zob. też kołodziej w Wikipedii
- (1.2) środ. sport. w kolarstwie: rower marki Wheeler[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kołodziej kołodzieje dopełniacz kołodzieja kołodziejów[2] celownik kołodziejowi kołodziejom biernik kołodzieja kołodziejów narzędnik kołodziejem kołodziejami miejscownik kołodzieju kołodziejach wołacz kołodzieju kołodzieje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rzemieślnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kołodziejstwo n
- przym. kołodziejski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) prasł. *koło-dějь < prasł. *děti → robić; podobna konstrukcja dla słów „złodziej”, „dobrodziej”[3]
- (1.2) neosemantyzm, kalka z ang. wheeler, dosł. przetłumaczenie nazwy firmy[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) wheelwright
- czeski: (1.1) kolář m
- dolnołużycki: (1.1) kołoźej m
- górnołużycki: (1.1) kołodźej m
- łaciński: (1.1) raedarius m
- niemiecki: (1.1) Stellmacher m
- rosyjski: (1.1) колесник m
- słowacki: (1.1) kolár m
- ukraiński: (1.1) колісник m
- wilamowski: (1.1) roder m, rodmaher m, kołodźej m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Stefan Wiertlewski, Grindowanie na pegach, czyli o zapożyczeniach angielskich w socjalnej odmianie języka, w: Język. Komunikacja. Informacja 1/2006 pod red. P. Nowaka i P. Nowakowskiego, s. 73.
- ↑
Hasło kołodziej w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Heinz Schuster-Šewc, Historisch-etymologisches Wörterbuch der ober- und niedersorbischen Sprache, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budziszyn 1980–1989.