język wernakularny

język wernakularny (język polski)

wymowa:

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. niestandardowy język określonej populacji; zob. też język wernakularny w Wikipedii

(1.2) jęz. język narodowy, rodzimy, w opozycji do łaciny służącej jako lingua franca; zob. też język wernakularny w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	język wernakularny	języki wernakularne
dopełniacz	języka wernakularnego	języków wernakularnych
celownik	językowi wernakularnemu	językom wernakularnym
biernik	język wernakularny	języki wernakularne
narzędnik	językiem wernakularnym	językami wernakularnymi
miejscownik	języku wernakularnym	językach wernakularnych
wołacz	języku wernakularny	języki wernakularne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) narzecze, dialekt wernakularny

(1.2) język narodowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vernacular, vernacular language; (1.2) vernacular, vernacular language
• chorwacki: (1.1) vernakular m, vernakularni jezik m, vernakularni idiom; (1.2) vernakular m, vernakularni jezik m, vernakularni idiom m
• indonezyjski: (1.1) bahasa vernakular; (1.2) bahasa vernakular, bahasa nasional
• niemiecki: (1.1) Vernakularsprache ż; Vernakulärsprache ż
• rosyjski: (1.1) просторечие n; (1.2) народный язык m

źródła: