ion

ion (język angielski)

wymowa:

wymowa amerykańska

bryt. IPA: /ˈaɪən/, SAMPA: /"aI@n/

homofon: iron (niektóre wersje wymowy)

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fiz. chem. jon

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ionize

rzecz. ionization

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ion (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) fiz. chem. jon

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ion	ionty
dopełniacz	iontu	iontů
celownik	iontu	iontům
biernik	ion	ionty
wołacz	ionte	ionty
miejscownik	iontu	iontech
narzędnik	iontem	ionty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) iont

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. iont, ionizace

przym. iontový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ion (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [jon] lub [i.ˈon]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) fiz. chem. jon

odmiana:

(1.1) lm iones

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ionizar, ionizarse

przym. iónico, ionizante, ionizador

rzecz. ionización ż, ionosfera ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἰών

uwagi:

• zgodnie z reformą z 2010 roku wyraz ten jest jednosylabowy pod względem ortograficznym (samogłoski „io” tworzą dwugłoskę), przez co nie powinien nosić akcentu graficznego; przed reformą była jednak dopuszczona pisownia z akcentem („ión”) dla osób kładących nacisk na artykulację rozziewu (m.in. w Hiszpanii i w większej części Ameryki Południowej)
• por. catión • anión

źródła:

ion (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fiz. chem. jon

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: