Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

ikonoklazm

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ikonoklazm (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌikɔ̃ˈnɔklasm̥], AS: [ikõnoklasm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• akc. pob.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum[1]; zob. też ikonoklazm w Wikipedii
odmiana:
(1)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikikonoklazm
dopełniaczikonoklazmu
celownikikonoklazmowi
biernikikonoklazm
narzędnikikonoklazmem
miejscownikikonoklazmie[2]
wołaczikonoklazmie[2]
przykłady:
(1.1) Wkrótce ikonoklazm stał się doktryną Kościoła bizantyjskiego.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) obrazoburstwo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ikonoklasta m
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. εἰκών + κλάω (=obraz + łamać)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ SJP.pl.
  2. ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  3. ↑ Agnieszka Krzemińska, Cud oblicze, Polityka, 11-04-2009
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=ikonoklazm&oldid=15488”