głowica

głowica (język polski)

głowica (1.1)

głowica (1.2) twardego dysku

głowica (1.2) gramofonu

wymowa:

IPA: [ɡwɔˈvʲiʦ̑a], AS: [gu̯ovʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) archit. zwieńczenie kolumny, filaru lub pilastra; zob. też głowica (architektura) w Wikipedii

(1.2) techn. robocza część jakiegoś urządzenia

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	głowica	głowice
dopełniacz	głowicy	głowic
celownik	głowicy	głowicom
biernik	głowicę	głowice
narzędnik	głowicą	głowicami
miejscownik	głowicy	głowicach
wołacz	głowico	głowice

przykłady:

(1.1) Głowica kolumny jest niekompletna. Abakus został zniszczony.

(1.2) W magnetofonie szpulowym taśma przewija się z jednej szpuli na drugą, mijając głowicę magnetyczną.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kapitel

antonimy:

(1.1) baza

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. głowa ż, główka ż, głowizna ż, głowacz m

czas. głowić się ndk., główkować ndk.

przym. główny, głowicowy

przysł. głównie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też głowica w Wikipedii

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.2) глава ż
• hiszpański: (1.1) capitel m; (1.2) cabezal m
• rosyjski: (1.2) головка ż

źródła: