etologia

etologia (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛtɔˈlɔɟja], AS: [etoloǵi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) biol. nauka o zachowaniu się zwierząt

(1.2) filoz. nauka badająca powstawanie charakteru i sposobu zachowania się człowieka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	etologia
dopełniacz	etologii
celownik	etologii
biernik	etologię
narzędnik	etologią
miejscownik	etologii
wołacz	etologio

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nauka

hiponimy:

holonimy:

(1.1) zoologia

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. etolog m

przym. etologiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ethology
• arabski: (1.1) إيثولوجيا, علم السلوك الحيواني
• baskijski: (1.1) etologia
• białoruski: (1.1) эталогія ż
• bułgarski: (1.1) етология ż
• czeski: (1.1) etologie
• estoński: (1.1) etoloogia
• francuski: (1.1) éthologie
• hiszpański: (1.1) etología ż; (1.2) etología ż
• kataloński: (1.1) etologia
• nowogrecki: (1.1) ηθολογία ż; (1.2) ηθολογία ż
• rosyjski: (1.1) этология ż
• słowacki: (1.1) etológia ż
• turecki: (1.1) etoloji
• turkmeński: (1.1) etologiýa
• ukraiński: (1.1) етологія ż

źródła:

etologia (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) biol. etologia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. etologo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: