epigramatyczka

epigramatyczka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛpʲiɡrãmaˈtɨʧ̑ka], AS: [epʹigrãmatyčka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta pisząca epigramaty

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epigramatyczka	epigramatyczki
dopełniacz	epigramatyczki	epigramatyczek
celownik	epigramatyczce	epigramatyczkom
biernik	epigramatyczkę	epigramatyczki
narzędnik	epigramatyczką	epigramatyczkami
miejscownik	epigramatyczce	epigramatyczkach
wołacz	epigramatyczko	epigramatyczki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. epigramat m, epigram m

forma żeńska epigramatyk m

przym. epigramatyczny

przysł. epigramatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• ukraiński: (1.1) епіграматистка ż

źródła: