dziuplak

dziuplak (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. gatunek ptaka, który gniazduje w dziuplach lub w inny miejscach, które je przypominają, np. szczelinach skalnych, norach; zob. też dziuplaki w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziuplak	dziuplaki
dopełniacz	dziuplaka	dziuplaków
celownik	dziuplakowi	dziuplakom
biernik	dziuplaka	dziuplaki
narzędnik	dziuplakiem	dziuplakami
miejscownik	dziuplaku	dziuplakach
wołacz	dziuplaku	dziuplaki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) dziuplak pierwotny / wtórny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ptak

hiponimy:

(1.1) dziuplak pierwotny, dziuplak wtórny

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziupla ż, półdziuplak m, dziuplówka ż, Dziuplina ż, Dziupla ż

przym. dziuplowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dziupla + -ak

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: