Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

dyletant

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

dyletant (język polski)

wymowa:
IPA: [dɨˈlɛtãnt], AS: [dyletãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek zajmujący się jakąś dziedziną, nie znając się na niej, bez odpowiedniego przygotowania
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdyletantdyletanci
dopełniaczdyletantadyletantów
celownikdyletantowidyletantom
biernikdyletantadyletantów
narzędnikdyletantemdyletantami
miejscownikdyletanciedyletantach
wołaczdyletanciedyletanci
depr. M. i W. lm: (te) dyletanty
przykłady:
(1.1) W sklepie komputerowym zatrudnili jakiegoś dyletanta. Nie wie, co to switch.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) amator, laik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dyletanctwo n, dyletantyzm m
forma żeńska dyletantka ż
przym. dyletancki
przysł. dyletancko
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Dilettant[1] < prawdop. wł. dilettante[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 20.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=dyletant&oldid=12049”