dyftongizacja

dyftongizacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɨftɔ̃ŋʲɟiˈzaʦ̑ʲja], AS: [dyftõŋʹǵizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. proces przekształcania się samogłoski w dyftong; zob. też dyftongizacja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyftongizacja	dyftongizacje
dopełniacz	dyftongizacji	dyftongizacji / przest. dyftongizacyj
celownik	dyftongizacji	dyftongizacjom
biernik	dyftongizację	dyftongizacje
narzędnik	dyftongizacją	dyftongizacjami
miejscownik	dyftongizacji	dyftongizacjach
wołacz	dyftongizacjo	dyftongizacje

przykłady:

(1.1) Przed szczelinowymi następuje dyftongizacja wokaliczna nosówek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) monoftongizacja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dyftong m, dyftongizowanie n

czas. dyftongizować ndk.

przym. dyftongiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) diphthongization
• baskijski: (1.1) diptongazio
• białoruski: (1.1) дыфтангізацыя ż
• czeski: (1.1) diftongizace ż
• hiszpański: (1.1) diptongación ż
• niemiecki: (1.1) Diphthongierung ż
• rosyjski: (1.1) дифтонгизация ż
• słowacki: (1.1) diftongizácia
• słoweński: (1.1) diftongizacija ż
• ukraiński: (1.1) дифтонгізація ż

źródła: