Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

domówka

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

domówka (język polski)

wymowa:
IPA[dɔ̃ˈmufka], AS[dõmufka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) slang. młodz. impreza organizowana w domu
(1.2) daw. nauka w domu[1]
(1.3) daw. docinek[1]
odmiana:
(1.1)
(1.2) blm[2] lub poniższa odmiana liczby mnogiej[1][3]:
(1.3) [1][3];
przykłady:
(1.1) Byłem wczoraj na odjechanej domówce.
(1.1) Poznałem na domówce u Tomka.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) prywatka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-2)
rzecz. dom m, domek m, domeczek m, domisko n, domiszcze n, domator m, domatorka ż, domownik m, domowniczka ż, podomka ż, udomowienie n, udomawianie n
czas. udomowić dk., udomawiać ndk., zadomowić się dk., zadomawiać się ndk.
przym. domowy, przydomowy
przysł. domowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. dom + -ówka
(1.3) pol. do- + mówka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. 2, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 247.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. 1, Warszawa 1900–1927, s. 507.
  3. 3,0 3,1 Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.