deuter

deuter (język polski)

deuter (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈdɛwtɛr], AS: [deu̯ter]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) izotop wodoru mający w jądrze jeden proton i jeden neutron; zob. też deuter w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	deuter
dopełniacz	deuteru
celownik	deuterowi
biernik	deuter
narzędnik	deuterem
miejscownik	deuterze
wołacz	deuterze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ciężki wodór

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. deuteron mrz

przym. deuterowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. δεύτερος (deúteros)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) deuterium
• asturyjski: (1.1) deuteriu
• baskijski: (1.1) deuterio
• hiszpański: (1.1) deuterio m
• interlingua: (1.1) deuterium
• kataloński: (1.1) deuteri m
• szwedzki: (1.1) deuterium n
• włoski: (1.1) deuterio m

źródła: