dekanat

dekanat (język polski)

wymowa:

IPA: [dɛˈkãnat], AS: [dekãnat], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kośc. jednostka organizacyjna Kościoła katolickiego, obejmująca kilka do kilkunastu parafii z dziekanem na czele; zob. też dekanat w Wikipedii

(1.2) kośc. stanowisko, urząd dziekana, zarządcy dekanatu (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dekanat	dekanaty
dopełniacz	dekanatu	dekanatów
celownik	dekanatowi	dekanatom
biernik	dekanat	dekanaty
narzędnik	dekanatem	dekanatami
miejscownik	dekanacie	dekanatach
wołacz	dekanacie	dekanaty

przykłady:

(1.1) Nasza parafia należy do dekanatu panewnickiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) dziekanat

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) parafia

wyrazy pokrewne:

przym. dekanalny

rzecz. dekanacik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. decanatus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) deanery, decanate
• czeski: (1.1) děkanát m, vikariát m
• esperanto: (1.1) dekanujo; (1.2) dekaneco
• hiszpański: (1.1) decanato m
• łaciński: (1.1) decanatus m
• rosyjski: (1.1) деканат m
• słowacki: (1.1) dekanát m
• włoski: (1.1) decanato m, decania ż

źródła:

dekanat (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dziekanat (na uczelni)

odmiana:

(1.1) ett dekanat, dekanatet, dekanat, dekanaten

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dekan, dekanus

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: