| Uwaga |
|---|
dekadent
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
dekadent (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) szt. przedstawiciel dekadentyzmu
- (1.2) osoba pesymistycznie nastawiona do życia, spodziewająca się rychłego końca
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dekadent dekadenci dopełniacz dekadenta dekadentów celownik dekadentowi dekadentom biernik dekadenta dekadentów narzędnik dekadentem dekadentami miejscownik dekadencie dekadentach wołacz dekadencie dekadenci depr. M. i W. lm: (te) dekadenty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) schyłkowiec
- (1.2) schyłkowiec
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dekadentyzm m
- forma żeńska dekadentka ż
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) decadent
- francuski: (1.1) décadent m
- słowacki: (1.1) dekadent m; (1.2) dekadent m
- ukraiński: (1.1) декадент m
- włoski: (1.1) decadente m
- źródła:
- ↑ Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 6/1906, s. 84.
dekadent (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [ˌdeːkaˑˈdɛnt] wymowa austriacka
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dekadencki
- odmiana:
- (1.1)
(zob. deklinacja przymiotnikowa) liczba pojedyncza liczba mnoga przypadek deklinacja m ż n m ż n Nom. słaba der dekadente die dekadente das dekadente die dekadenten mieszana (k)ein dekadenter (k)eine dekadente (k)ein dekadentes keine dekadenten mocna dekadenter dekadente dekadentes dekadente Gen. słaba des dekadenten der dekadenten des dekadenten der dekadenten mieszana (k)eines dekadenten (k)einer dekadenten (k)eines dekadenten keiner dekadenten mocna dekadenten dekadenter dekadenten dekadenter Dat. słaba dem dekadenten der dekadenten dem dekadenten den dekadenten mieszana (k)einem dekadenten (k)einer dekadenten (k)einem dekadenten keinen dekadenten mocna dekadentem dekadenter dekadentem dekadenten Akk. słaba den dekadenten die dekadente das dekadente die dekadenten mieszana (k)einen dekadenten (k)eine dekadente (k)ein dekadentes keine dekadenten mocna dekadenten dekadente dekadentes dekadente - (1.1) st. wyższy dekadenter; st. najwyższy dekadentesten
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
dekadent (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dekadentizmus m, dekadencia ż, dekadentnosť ż
- forma żeńska dekadentka ż
- przym. dekadentný
- przysł. dekadentne
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło dekadent w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.