dłuto

dłuto (język polski)

dłuto (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈdwutɔ], AS: [du̯uto] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) techn. metalowe narzędzie, złożone z uchwytu i ostrza, używane m.in. do ręcznej obróbki rzeźbiarskiej, wykonywania otworów, zagłębień, rzeźbienia, przecinania i wygładzania; zob. też dłuto w Wikipedii

(1.2) grub. penis

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dłuto	dłuta
dopełniacz	dłuta	dłut
celownik	dłutu	dłutom
biernik	dłuto	dłuta
narzędnik	dłutem	dłutami
miejscownik	dłucie	dłutach
wołacz	dłuto	dłuta

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. holajza

(1.2) zob. penis

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dłutownica ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. dłóto < prasł. *dołto

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chisel
• baskijski: (1.1) zizel, trintxa
• białoruski: (1.1) долата n
• czeski: (1.1) dláto n
• estoński: (1.1) peitel
• fiński: (1.1) taltta
• francuski: (1.1) ciseau m, burin m
• hiszpański: (1.1) formón m
• interlingua: (1.1) cisello
• japoński: (1.1) 鑿 (のみ, nomi), 鏨 (たがね, tagane)
• koreański: (1.1) 끌 (kkeul)
• łaciński: (1.1) caelum n
• niemiecki: (1.1) Beitel m, Stemmeisen n, Meißel m
• rosyjski: (1.1) долото n, стамеска ż
• słowacki: (1.1) dláto n
• szwedzki: (1.1) stämjärn n, mejsel w
• ukraiński: (1.1) долото n (doloto), стамеска (stameska) ż
• wilamowski: (1.1) bǡsuł m
• włoski: (1.1) cesello m, scalpello m

źródła: