czeskojęzyczny

czeskojęzyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʧ̑ɛskɔjɛ̃w̃ˈzɨʧ̑nɨ], AS: [českoi ̯ẽũ̯zyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę • akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) posługujący się językiem czeskim

(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem czeskim

(1.3) spisany, stworzony w języku czeskim

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	czeskojęzyczny		czeskojęzyczna	czeskojęzyczne	czeskojęzyczni	czeskojęzyczne
dopełniacz	czeskojęzycznego		czeskojęzycznej	czeskojęzycznego	czeskojęzycznych
celownik	czeskojęzycznemu		czeskojęzycznej	czeskojęzycznemu	czeskojęzycznym
biernik	czeskojęzycznego	czeskojęzyczny	czeskojęzyczną	czeskojęzyczne	czeskojęzycznych	czeskojęzyczne
narzędnik	czeskojęzycznym		czeskojęzyczną	czeskojęzycznym	czeskojęzycznymi
miejscownik	czeskojęzycznym		czeskojęzycznej	czeskojęzycznym	czeskojęzycznych
wołacz	czeskojęzyczny		czeskojęzyczna	czeskojęzyczne	czeskojęzyczni	czeskojęzyczne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) czeskojęzyczny naród

(1.2) kraj czeskojęzyczny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. czeski + -o- + język + -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• szwedzki: (1.1) tjeckiskspråkig; (1.2) tjeckiskspråkig; (1.3) tjeckiskspråkig

źródła: