cieść

cieść (język polski)

wymowa:: ^{[uwaga 1]} IPA: [ʨ̑ɛ̇ɕʨ̑], AS: [ćėść], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) daw. synowa^[3]

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cieść	cieście
dopełniacz	cieścia^[3] albo ćcia^[2], także tścia^[4]
celownik
biernik
narzędnik
miejscownik
wołacz

(2.1)

synonimy:: (1.1) teść; (1.2) świekier; (2.1) daw. niewiastka^[3], daw. sneszka^[3]

uwagi:: (1.1) Pod wpływem pojawiania się form deklinacyjnych tścia, tściu, tściem powstała dzisiejsza postać teść, którą z czasem zaczęto odmieniać: teścia, teściowi, teściem itd.^[4]

↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego

tłumaczenia:: (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: teść; (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: świekier; (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: synowa

↑ ^1,0 ^1,1 Hasło pokrewieństwa w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Hasło cieść w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. 1, Warszawa 1900–1927, s. 333.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 Hasło ciesc w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 304.
↑ ^4,0 ^4,1 Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 5.