bursztynnik

bursztynnik (język polski)

bursztynnik (1.1)

wymowa:

IPA: [burˈʃtɨ̃ɲːik], AS: [burštỹ•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzemieślnik, który obrabia bursztyny; zob. też bursztynnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bursztynnik	bursztynnicy
dopełniacz	bursztynnika	bursztynników
celownik	bursztynnikowi	bursztynnikom
biernik	bursztynnika	bursztynników
narzędnik	bursztynnikiem	bursztynnikami
miejscownik	bursztynniku	bursztynnikach
wołacz	bursztynniku	bursztynnicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bursztyniarz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bursztyn m, bursztynek m, bursztyniarstwo n, bursztyniarz m, bursztyniarnia ż, bursztynnictwo n, bursztynówka ż, bursztynka ż, bursztynkowate nmos, bursztynian m, Bursztyn m

forma żeńska bursztynniczka ż

przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynniczy, bursztynny

przysł. bursztynowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. bursztyn + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: