bumelanctwo

bumelanctwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbũmɛˈlãnʦ̑tfɔ], AS: [bũmelãnctfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wymigiwanie się od pracy, opuszczając ją bądź zaniedbując poprzez marnowanie na inne rzeczy czasu na nią przeznaczonego

odmiana:

(1.1) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bumelanctwo
dopełniacz	bumelanctwa
celownik	bumelanctwu
biernik	bumelanctwo
narzędnik	bumelanctwem
miejscownik	bumelanctwie
wołacz	bumelanctwo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bumelka, lenistwo, leserstwo, leserka, nieróbstwo, nygusostwo, próżniactwo

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) bezczynność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bumelka ż, bumelowanie n, bumelant m, bumelantka ż

czas. bumelować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: