bransoletka

bransoletka (język polski)

bransoletka (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˌbrãw̃sɔˈlɛtka], AS: [brãũ̯soletka], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ozdoba w formie opaski, noszona na nadgarstku lub (rzadziej) na nodze; zob. też bransoletka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bransoletka	bransoletki
dopełniacz	bransoletki	bransoletek
celownik	bransoletce	bransoletkom
biernik	bransoletkę	bransoletki
narzędnik	bransoletką	bransoletkami
miejscownik	bransoletce	bransoletkach
wołacz	bransoletko	bransoletki

przykłady:

(1.1) Ona ma bransoletkę ze srebra.

(1.1) Nie mogę nosić bransoletek, ponieważ moje nadgarstki są zbyt chude.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bransoleta ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) st.pol. branzoletka < st.pol. brazoletka < franc. bracelet lub wł. braccialetto

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bracelet
• baskijski: (1.1) besoko
• białoruski: (1.1) бранзалет m
• esperanto: (1.1) brakringo
• francuski: (1.1) bracelet m
• hiszpański: (1.1) pulsera ż
• kaszubski: (1.1) narãcznica ż
• niemiecki: (1.1) Armband n
• nowogrecki: (1.1) βραχιόλι n
• portugalski: (1.1) pulseira ż
• rosyjski: (1.1) браслет m
• włoski: (1.1) braccialetto m
• wolof: (1.1) lam

źródła: