beeper

beeper (użycie wyrazu obcego w języku polskim)

wymowa:

(spolszczona) ‹biper›, IPA: [ˈbʲipɛr], AS: [bʹiper], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) elektron. brzęczyk

(1.2) telekom. pager

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	beeper	beepery
dopełniacz	beepera	beeperów
celownik	beeperowi	beeperom
biernik	beeper	beepery
narzędnik	beeperem	beeperami
miejscownik	beeperze	beeperach
wołacz	beeperze	beepery

przykłady:

(1.1) Spod kanapy usłyszeliśmy sygnał beepera.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. beeper < ang. beep + -er

uwagi:

(1.1) inna pisownia biper

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) beeper

źródła:

beeper (język angielski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) elektron. brzęczyk (coś, co wytwarza dźwięki biiip)

(1.2) telekom. pager

odmiana:

(1) lp beeper; lm beepers

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. beep

czas. beep

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. beep + -er

uwagi:

źródła: