bednarz

bednarz (język polski)

bednarz (1.1) przy pracy

wymowa:

IPA: [ˈbɛdnaʃ], AS: [bednaš], zjawiska fonetyczne: wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący i naprawiający drewniane naczynia z klepek, trudniący się bednarstwem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bednarz	bednarze
dopełniacz	bednarza	bednarzy
celownik	bednarzowi	bednarzom
biernik	bednarza	bednarzy
narzędnik	bednarzem	bednarzami
miejscownik	bednarzu	bednarzach
wołacz	bednarzu	bednarze

przykłady:

(1.1) Kupiłem u bednarza dwie dębowe beczki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bednarstwo n, bednarzowa ż, bednarnia ż,

forma żeńska bednarka ż

zdrobn. bednarczyk m

przym. bednarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) śwn. bütenœre

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cooper
• arabski: (1.1) صانع البراميل m
• baskijski: (1.1) upelgile, upagin
• białoruski: (1.1) бондар m
• duński: (1.1) bødker w
• interlingua: (1.1) barrilero, cupero
• niemiecki: (1.1) Böttcher m, Küfer m, Faßbinder m
• rosyjski: (1.1) бочар m, бондарь m
• ukraiński: (1.1) бондар m
• wilamowski: (1.1) bynder m

źródła: