bankrutowanie

bankrutowanie (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ekon. popadanie w stan niewypłacalności i upadłości

(1.2) przen. doznawanie klęski, doświadczanie upadku

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bankrutowanie
dopełniacz	bankrutowania
celownik	bankrutowaniu
biernik	bankrutowanie
narzędnik	bankrutowaniem
miejscownik	bankrutowaniu
wołacz	bankrutowanie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bankructwo n, bankrut m, bankrutka ż

czas. bankrutować ndk., zbankrutować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od bankrutować

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) фалиране n, банкрутиране n

źródła: