badacz

badacz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbadaʧ̑], AS: [badač] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek zajmujący się badaniami naukowymi

(1.2) odkrywca, podróżnik

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	badacz	badacze
dopełniacz	badacza	badaczy
celownik	badaczowi	badaczom
biernik	badacza	badaczy
narzędnik	badaczem	badaczami
miejscownik	badaczu	badaczach
wołacz	badaczu	badacze

przykłady:

(1.1) Badacze z Uniwersytetu Ateńskiego odkryli, że elektroniczny papieros może szkodzić naszym płucom.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) naukowiec, uczony, pracownik naukowy

(1.2) odkrywca, podróżnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. badawczość ż, badanie n, zbadanie n

forma żeńska badaczka ż

czas. badać ndk., zbadać dk.

przym. badawczy

przysł. badawczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. badać + -acz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) researcher; (1.2) explorer
• białoruski: (1.1) даследчык m
• duński: (1.1) forsker w
• hiszpański: (1.1) investigador m, estudioso m; (1.2) explorador m
• nowogrecki: (1.1) ερευνητής m, μελετητής m; (1.2) εξερευνητής m
• rosyjski: (1.1) исследователь m
• włoski: (1.1) studioso m, ricercatore m, indagatore m, scienziato m, investigatore m; (1.2) esploratore m, scopritore m

źródła: