bachantka

bachantka (język polski)

płaskorzeźba przedstawiająca bachantkę (1.1)

bachantki (1.2) uwiecznione na sarkofagu

wymowa:

IPA: [baˈxãntka], AS: [baχãntka], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mit. towarzyszka Bachusa

(1.2) hist. uczestniczka bachanaliów

(1.3) przest. uczestniczka hulanek i orgii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bachantka	bachantki
dopełniacz	bachantki	bachantek
celownik	bachantce	bachantkom
biernik	bachantkę	bachantki
narzędnik	bachantką	bachantkami
miejscownik	bachantce	bachantkach
wołacz	bachantko	bachantki

przykłady:

(1.2) Szły za nim inne wozy, pełne dworzan w świetnych strojach, senatorów, kapłanów i nagich bachantek z wieńcami na głowach i dzbanami wina w ręku, w części spitych i wydających dzikie okrzyki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) menada

(1.3) rozpustnica

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bachus mos/mzw, Bachus mos, bachant, bachanalia, bachanalijka, bachandria

czas. bachować, bachusować

przym. bachusowy, bachiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. bacchans → obchodzący uroczystości ku czci Bachusa

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.2) bakante
• bułgarski: (1.2) вакханка ż; (1.3) вакханка ż
• hiszpański: (1.1) bacante ż; (1.2) bacante ż; (1.3) bacante ż
• interlingua: (1.1) bacchante
• niemiecki: (1.1) Bacchantin ż, Mänade ż

źródła: