antygen

antygen (język polski)

wymowa:

IPA: [ãnˈtɨɡɛ̃n], AS: [ãntygẽn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) med. substancja, której pojawienie się w organizmie powoduje jego reakcję odpornościową; zob. też antygen w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	antygen	antygeny
dopełniacz	antygenu	antygenów
celownik	antygenowi	antygenom
biernik	antygen	antygeny
narzędnik	antygenem	antygenami
miejscownik	antygenie	antygenach
wołacz	antygenie	antygeny

przykłady:

(1.1) W badanych błonach erytrocytów występują antygeny dwóch rodzajów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. antygenowy

przysł. antygenowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) n.łac. anti(corporis) + gen(erator) → twórca przeciwciał; zobacz też: anty- i -gen

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) antigen
• baskijski: (1.1) antigeno
• bułgarski: (1.1) антиген m
• czeski: (1.1) antigen m
• francuski: (1.1) antigène m
• hiszpański: (1.1) antígeno m
• kataloński: (1.1) antigen m
• niemiecki: (1.1) Antigen n
• nowogrecki: (1.1) αντιγόνο n
• portugalski: (1.1) antígeno m
• rosyjski: (1.1) антиген m
• słowacki: (1.1) antigén m
• szwedzki: (1.1) antigen w
• ukraiński: (1.1) антиген m
• węgierski: (1.1) antigén
• włoski: (1.1) antigene m

źródła: