anegdociarz

anegdociarz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌãnɛɡˈdɔʨ̑aʃ], AS: [ãnegdoćaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba umiejąca opowiadać anegdoty

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	anegdociarz	anegdociarze
dopełniacz	anegdociarza	anegdociarzy
celownik	anegdociarzowi	anegdociarzom
biernik	anegdociarza	anegdociarzy
narzędnik	anegdociarzem	anegdociarzami
miejscownik	anegdociarzu	anegdociarzach
wołacz	anegdociarzu	anegdociarze

przykłady:

(1.1) Z Marka był niezły anegdociarz, słuchało się go z zainteresowaniem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) anegdocista

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. anegdota ż, anegdotka ż, anegdoteczka ż, anegdotyzm m, anegdotyczność ż, anegdociarstwo n, anegdocista m, anegdotczyk m, anegdotarium n

przym. anegdotyczny, anegdociarski

przysł. anegdotycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• interlingua: (1.1) anecdotista

źródła: