abalienacja

abalienacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌabalʲjɛ̃ˈnaʦ̑ʲja], AS: [abalʹi ̯ẽnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. praw. w starożytnym Rzymie zupełne odstąpienie własności; zob. też abalienacja w Wikipedii

(1.2) daw. pozbywanie się

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	abalienacja	abalienacje
dopełniacz	abalienacji	abalienacji
celownik	abalienacji	abalienacjom
biernik	abalienację	abalienacje
narzędnik	abalienacją	abalienacjami
miejscownik	abalienacji	abalienacjach
wołacz	abalienacjo	abalienacje

przykłady:

(1.2) Na indigenatus, frymarki, donacyje i abalijenacyje dóbr królewskich żadni w Koronie pozwalać nie mają.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. daw. abalienowanie, daw. abaliowanie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. abalienatio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) abalienatio
• niemiecki: (1.1) Abalienation ż
• rosyjski: (1.1) отчуждение
• włoski: (1.1) abalienazione

źródła: