Wenusjanka

Wenusjanka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɛ̃nuˈsʲjãŋka], AS: [vẽnusʹi ̯ãŋka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.

podział przy przenoszeniu wyrazu: Wenus•jan•ka

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) s.f. hipotetyczna mieszkanka Wenus

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Wenusjanka	Wenusjanki
dopełniacz	Wenusjanki	Wenusjanek
celownik	Wenusjance	Wenusjankom
biernik	Wenusjankę	Wenusjanki
narzędnik	Wenusjanką	Wenusjankami
miejscownik	Wenusjance	Wenusjankach
wołacz	Wenusjanko	Wenusjanki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) przyjazna Wenusjanka • spotkać Wenusjankę • być Wenusjanką

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kosmitka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Wenus ż, wenus ż, wenusjańskość ż, Wenera ż, Weneralia nmos, weneria ż

forma męska Wenusjanin mos

przym. wenusjański, wenusowy, Wenusowy, weneryczny

przysł. wenusjańsko, wenerycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. Wenus + -anka

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców planet, księżyców itp. piszemy wielką literą.

(1.1) zobacz też: Merkurianka • Ziemianka • Marsjanka • Selenitka

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: Wenusjanin

• esperanto: (1.1) venusanino
• słowacki: (1.1) Venušanka ż

źródła: