Tartar

Tartar (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. najniższa część krainy podziemia; zob. też Tartar w Wikipedii

(1.2) bibl. piekło

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(2.1) mit. bóstwo personifikujące otchłanie podziemi, syn Gai i Etera; zob. też Tartar w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Tartar	Tartary
dopełniacz	Tartaru	Tartarów
celownik	Tartarowi	Tartarom
biernik	Tartar	Tartary
narzędnik	Tartarem	Tartarami
miejscownik	Tartarze	Tartarach
wołacz	Tartarze	Tartary

(2.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Tartar
dopełniacz	Tartara
celownik	Tartarowi
biernik	Tartara
narzędnik	Tartarem
miejscownik	Tartarze
wołacz	Tartarze

przykłady:

(1.1) Na męki w Tartarze skazani byli m.in.: Syzyf, Tantal, Iksjon, Tytios i Danaidy.

(1.2) Bóg aniołom, którzy zgrzeszyli, nie odpuścił, ale wydał ich do ciemnych lochów Tartaru.

(2.1) Hades obalił potężnego Tartara.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Ereb

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) łac. Tartarus < gr. Τάρταρος < gr. Ταρτησσός

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Tartarus; (1.2) Tartarus; (2.1) Tartarus
• esperanto: (1.1) Tartaro; (1.2) Tartaro; (2.1) Tartaro
• francuski: (1.1) Tartare; (1.2) Tartare; (2.1) Tartare
• łaciński: (1.1) Tartarus m; (1.2) Tartarus m; (2.1) Tartarus m
• starogrecki: (1.1) Τάρταρος m; (1.2) Τάρταρος m; (2.1) Τάρταρος m
• włoski: (1.1) Tartaro m; (1.2) Tartaro m; (2.1) Tartaro m

źródła: