| Uwaga |
|---|
Tallin
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Tallin (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Tallin dopełniacz Tallina[3] celownik Tallinowi biernik Tallin narzędnik Tallinem miejscownik Tallinie wołacz Tallinie
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Spolszczona forma zapisu (z jedną literą „n”) występuje w publikacjach o charakterze słownikowym. Forma bliższa oryginalnemu zapisowi (z podwójną literą „n”) zalecana jest przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski. Więcej na temat oboczności zapisu tej nazwy w poradzie „Poradni językowej PWN”[5].
- tłumaczenia:
- arabski: (1.1) تالين
- baskijski: (1.1) Tallinn
- białoruski: (1.1) Талін m
- bułgarski: (1.1) Талин m
- czeski: (1.1) Tallinn m
- esperanto: (1.1) Talino
- hiszpański: (1.1) Tallin m
- japoński: (1.1) タリン
- koreański: (1.1) kor. płd. 탈린, kor. płn. 딸린
- litewski: (1.1) Talinas m
- nowogrecki: (1.1) Ταλίν n
- słowacki: (1.1) Tallinn m
- szwedzki: (1.1) Tallinn
- ukraiński: (1.1) Таллінн m
- węgierski: (1.1) Tallinn
- źródła:
- ↑
Hasło Tallin w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło Tallin w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Protokół z IV, V i VI posiedzenia Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski, s.4
- ↑ Porada „Tallin czy Tallinn?” w: Poradnia językowa PWN.
Tallin (język hiszpański)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: