Pantokrator

Pantokrator (język polski)

Pantokrator (2.1)

wymowa:

IPA: [ˌpãntɔˈkratɔr], AS: [pãntokrator], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) rel. przydomek Chrystusa jako władcy wszechmogącego

(1.2) rel. przydomek Boga Ojca jako władcy wszechmogącego

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(2.1) geogr. góra w Grecji, najwyższy szczyt na wyspie Korfu; zob. też Pantokrator (góra) w Wikipedii

(2.2) ikonogr. zob. pantokrator

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Pantokrator	Pantokratorzy
dopełniacz	Pantokratora	Pantokratorów
celownik	Pantokratorowi	Pantokratorom
biernik	Pantokrator	Pantokratorów
narzędnik	Pantokratora	Pantokratorami
miejscownik	Pantokratorem	Pantokratorach
wołacz	Pantokratorze	Pantokratorzy

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Pantokrator	Pantokratory
dopełniacz	Pantokratora	Pantokratorów
celownik	Pantokratorowi	Pantokratorom
biernik	Pantokrator	Pantokratory
narzędnik	Pantokratora	Pantokratorami
miejscownik	Pantokratorem	Pantokratorach
wołacz	Pantokratorze	Pantokratory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pantokrator m, pantokracja ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. παντοκράτωρ

uwagi:

tłumaczenia:

(2.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pantokrator

• angielski: (2.1) Mount Pantocrator
• nowogrecki: (2.1) Παντοκράτωρ m

źródła: