Indoeuropejczyk

Indoeuropejczyk (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌĩndɔɛwrɔˈpɛjʧ̑ɨk], AS: [ĩndoeu̯ropei ̯čyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• u → ł • akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) jęz. członek grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi; zob. też Indoeuropejczycy w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Indoeuropejczyk	Indoeuropejczycy
dopełniacz	Indoeuropejczyka	Indoeuropejczyków
celownik	Indoeuropejczykowi	Indoeuropejczykom
biernik	Indoeuropejczyka	Indoeuropejczyków
narzędnik	Indoeuropejczykiem	Indoeuropejczykami
miejscownik	Indoeuropejczyku	Indoeuropejczykach
wołacz	Indoeuropejczyku	Indoeuropejczycy

przykłady:

(1.1) Indoeuropejczycy to umowna nazwa grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. indoeuropeistyka ż, indoeuropeista mos

forma żeńska Indoeuropejka ż

przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) indoeuropar
• esperanto: (1.1) hindeŭropano, hind–eŭropano
• francuski: (1.1) Indo-Européen m
• hiszpański: (1.1) indoeuropeo m
• nowogrecki: (1.1) Ινδοευρωπαίος m
• rosyjski: (1.1) индоевропеец m
• słowacki: (1.1) Indoeurópan m

źródła: