Finka

Finka (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈfʲĩnka], AS: [fʹĩnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta narodowości fińskiej lub obywatelka Finlandii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Finka	Finki
dopełniacz	Finki	Finek
celownik	Fince	Finkom
biernik	Finkę	Finki
narzędnik	Finką	Finkami
miejscownik	Fince	Finkach
wołacz	Finko	Finki

przykłady:

(1.1) Chociaż jestem Finką, nie lubię zażywać kąpieli w saunie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fińskość ż, finka ż

forma męska Fin m

przym. fiński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: Fin

• arabski: (1.1) فنلندية ż
• białoruski: (1.1) фінка ż
• czeski: (1.1) Finka ż
• esperanto: (1.1) finnino
• francuski: (1.1) Finlandaise ż
• hiszpański: (1.1) finlandesa ż, finesa ż
• kataloński: (1.1) finlandesa ż
• litewski: (1.1) suomė ż
• łotewski: (1.1) somiete ż
• niemiecki: (1.1) Finnin ż
• nowogrecki: (1.1) Φιλανδή ż, Φιλανδέζα ż
• rosyjski: (1.1) финка ż
• słowacki: (1.1) Fínka ż
• szwedzki: (1.1) finska ż
• ukraiński: (1.1) фінка ż
• włoski: (1.1) finlandese ż

źródła:

Finka (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) Finka

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Finka	Finky
dopełniacz	Finky	Finek
celownik	Fince	Finkám
biernik	Finku	Finky
wołacz	Finko	Finky
miejscownik	Fince	Finkách
narzędnik	Finkou	Finkami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Finsko n, finština ż

forma męska Fin m

przym. finský

przysł. finsky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: