zwyciężać

zwyciężać (język polski)

zawodnik zwycięża (1.1)

wymowa:

IPA: [zvɨˈʨ̑ɛ̃w̃ʒaʨ̑], AS: [zvyćẽũ̯žać], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni (dk. zwyciężyć)

(1.1) odnosić zwycięstwo nad kimś lub czymś

czasownik przechodni (dk. zwyciężyć)

(2.1) pokonywać kogoś, wygrywać z kimś

odmiana:

przykłady:

(1.1) Miłość zawsze zwycięża.

(2.1) Bokser z łatwością zwyciężał przeciwników.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wygrywać

(2.1) pokonywać

antonimy:

(1.1) przegrywać

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zwyciężyciel mos, zwyciężca mos, zwyciężanie n, zwycięstwo, zwycięzca, zwyciężczyni

przym. zwyciężony, zwycięski

przysł. zwycięsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) win, conquer; (2.1) conquer, overcome
• arabski: (1.1) ظفر ,تغلب ,هزم
• białoruski: (1.1) перамагаць
• czeczeński: (1.1) тола
• dolnołużycki: (1.1) dobywaś
• esperanto: (1.1) venki
• francuski: (1.1) vaincre, défaire
• gudźarati: (1.1) જીતવું (jītavuṁ)
• hiszpański: (1.1) vencer
• islandzki: (1.1) sigra
• jidysz: (1.1) געווינען (gewinen)
• kazachski: (1.1) жеңу
• łaciński: (1.1) vincere
• niemiecki: (1.1) siegen
• nowogrecki: (1.1) νικώ
• rosyjski: (1.1) побеждать
• szwedzki: (1.1) segra, vinna; (2.1) segra, besegra, slå, spö, klå
• ukraiński: (1.1) перемагати
• włoski: (1.1) vincere

źródła: