tonfa

tonfa (język polski)

tonfy (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈtɔ̃nfa], AS: [tõnfa], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sztywna pałka z poprzeczną rękojeścią używana w policji i walce wręcz; zob. też tonfa w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) PR-24

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) jap. トンファー

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tonfa
• bułgarski: (1.1) тонфа
• czeski: (1.1) tonfa ż
• francuski: (1.1) tonfa m
• hiszpański: (1.1) tonfa ż
• japoński: (1.1) トンファー
• niemiecki: (1.1) Tonfa m
• rosyjski: (1.1) тонфа

źródła:

tonfa (język angielski)

tonfas (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) tonfa

odmiana:

(1.1) lp tonfa; lm tonfas

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) jap. トンファー

uwagi:

źródła:

tonfa (język czeski)

tonfy (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) tonfa

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tonfa	tonfy
dopełniacz	tonfy	tonf
celownik	tonfě	tonfám
biernik	tonfu	tonfy
wołacz	tonfo	tonfy
miejscownik	tonfě	tonfách
narzędnik	tonfou	tonfami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) jap. トンファー

uwagi:

źródła: