sprzeciw

sprzeciw (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈspʃɛʨ̑if], AS: [spšećif], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) aktywne wyrażenie braku zgody na coś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sprzeciw	sprzeciwy
dopełniacz	sprzeciwu	sprzeciwów
celownik	sprzeciwowi	sprzeciwom
biernik	sprzeciw	sprzeciwy
narzędnik	sprzeciwem	sprzeciwami
miejscownik	sprzeciwie	sprzeciwach
wołacz	sprzeciwie	sprzeciwy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. sprzeciwiać się, sprzeciwić się, sprzeciwiać się

przyim. przeciw

przym. przeciwny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) objection
• arabski: (1.1) مواجهة ,احتجاج
• hiszpański: (1.1) objeción ż, oposición ż, protesta ż
• niemiecki: (1.1) Widerspruch m
• nowogrecki: (1.1) αντίρρηση ż, διαμαρτυρία ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) возражение n, протест m
• turecki: (1.1) itiraz
• ukraiński: (1.1) спротив m

źródła: